Unit Test metodlarında bulunması gereken özellikler

1 Şub

Test Driven Developmant uygulamalarında karşılaştığımız kalıp terimlerden biri olan birim testlerin(unit tests) sahip olması gereken bazı temel özelliklerden bahsetmeye çalışacağız.

Birim test(unit test), bir kod parçasını çağırarak o kod parçasının istenen davranışı sergileyip sergilemediğini kontrol eden başka bir kod parçasıdır. “Birim” kavramı bir metod veya bir fonksiyon olarak düşünülebilir.(osherove – The Art of Unit Testing)

Birim testlerde bulunması gereken bazı ortak özellikler vardır. Bunlar:

  • Atomik
  • Deterministik
  • Tekrarlanabilir
  • Bağımsız
  • Hız

Atomik: Birim test metodu tek bir işlevselliği test etmelidir. Birden fazla işlevi test etmek,  anlaşılabilirliği azaltacağı gibi süreçte karmaşıklığa yol açar.

Deterministik: Bir test metodu ya başarıyla testten geçer(pass) ya da geçemez(fail). Yani sonuçsuz bir durum söz konusu değildir.

Tekrarlanabilirlik: Bir kere başarıyla geçen birim test, test metodunda veya test edilen kodda bir değişiklik yapılmadığı sürece her çalıştırıldığında aynı davranışı sergiler. Bazen geçip bazen geçmeyen testler tekrarlanabilir değildir.

Bağımsız: Birim testin çalışması için herhangi bir başka teste, uygulamaya veya dış kaynağa(veri tabanı, mail sunucu v.b) bağımlı olmaması gerekir.

Hız: Birim testler olabildiğince hızlı çalışmalıdır. Bir birim test, dakikalar, saniyeler değil milisaniyeler içinde sonuçlanmalıdır.

FakeItEasy ile Mocking işlemleri

14 Kas

FakeItEasy açık kaynak kodlu bir .Net mocking Framework’dür Bu framework sayesinde istediğimiz tipe ait dinamik fake nesneler oluşturabiliriz. Kolay anlaşılır ve uygulanabilir bir altyapıya sahiptir. Kullanımı ise basit bir şekilde şöyledir:


IMemberService service = A.Fake<IMemberService>();

A.CallTo(()=>service.IsValid("validUser")).Returns(true);
A.CallTo(()=>service.IsValid("invalidUser")).Returns(false);

MemberController controller = new MemberController(service);
bool isValid = controller.ValidateUser("validUser");

Yukarıda IMemberService türünden türetilmiş somut bir fake sınıf yazmamıza gerek kalmadı. Çünkü bu işlemi bizim yerimize FakeItEasy gerçekleştirdi. A.Fake<IMemberService>() şeklinde yeni bir somut nesne oluşturdu. Yine service nesnesinin metotlarına ait davranışları da biz veriyoruz. IsValid() metoduna hangi parametre ile çağrıldığında nasıl davranacağını A.CallTo() metodu ile bildiriyoruz. Artık MemberController sınıfı dışarıdan almaya ihtiyaç duyduğu IMemberService hazır.

FakeItEasy aracı Test Driven Development geliştirme için çok kullanışlı bir üründür. Eğer önceden aşina olduğunuz bir mocking framework yoksa kullanmaya değecek bir üründür.

Private Metodlar Test Edilebilir mi?

11 Eyl

Bu yazıda, sosyal topluluklarda karşılaştığım sorulardan biri üzerinde durmak istiyorum. Private erişim belirleyicili metodların test edilmesi mümkün mü? Ya da private metodların test edilmesine gerek var mı? Bu sorular Test Driven Development(TDD) konusunu ilk incelemeye başladığım zamanlarda benim de sürekli aklıma takılırdı.

TDD yaklaşımı ile geliştirme yapmak aslında test öncelikli(test first) geliştirme yapmaktır. Amacımız önce testlerin yazılmasıdır. Testler başarılı bir şeklide sonuçlandıkça çalışan kodun ortaya çıkmasıdır.

Bir sınıfın TDD yaklaşımı ile üretilmesi demek sınıfın ilk önce farklı bir test sınıfı yardımı ile üretilmesi, ardından da üyelerinin üretilmesi demektir. Sınıf üyeleri metod, property veya field şeklinde olabilir. Bir sınıf üyesine başka bir sınıf tarafından erişilebilmesi için, bu üyenin public erişim belirleyicisine sahip olması gerektiğini biliyoruz. Bu sebeple test sırasında üretilen sınıf üyelerinin erişim belirleyicileri de public şeklinde olacaktır. Test sınıfını ve test sırasında üretilen kodu görmek için basit bir örnek gösterim üzerinden ilerleyelim.

Test Sınıfı

[TestFixture]
public class MathOperationsTests
{
    [Test]
    public void Pow_ReturnResult()
    {
         MathOperations operations = new MathOperations();

         double result = operations.Pow(3, 4);

         Assert.AreEqual(81, result);
    }
 }

Üretim Kodu

public class MathOperations
{
     public double Pow(int number, int pow)
     {
         double result = 1;

         for (int i = 0; i < pow; i++)
             result = result * number;

         return result;
     }
 }

Önce test sınıfı oluşturuldu. Daha sonra erişim belirleyicileri public olan MathOperations sınıfı ve Pow metodu oluşturuldu. Pow metodu tam sayılarda üs alama işlemini yapmak üzere basit bir şekilde tasarlandı. Şimdi Pow metodu için bütün işlemlerin tamamlandığını varsayalım ve  MathOperations sınıfında bir takım kod iyileştirmesi yapalım.

public class MathOperations
{
    public double Pow(int number, int pow)
    {
        var result = calculate(number, pow);

        return result;
    }

    private double calculate(int number, int pow)
    {
        double result = 1;

        for (int i = 0; i < pow; i++)
           result = result*number;

        return result;
    }
 }

Üretim kodunu yeniden gözden geçirerek kodumuzun çalışmasını etkilemeden basit bir değişiklik yaptık. Bu değişiklik sonucunda üs alma işlemini private erişim belirleyicili başka bir metoda yüklemiş olduk. MathOperations sınıfında test edilmesi gereken tek metod şu anda Pow metodudur. calculate metodu, sadece sınıf içerisinde kullanılacağı için private olarak belirlenmiştir. Bu sebeple calculate metodunun test edilmesine gerek yoktur. Pow metodunun test edilmesi sırasında zaten calculate metodu çalışmaktadır. Yani zaten test sürecinden geçirilmektedir.

TDD yaklaşımını ilk öğrenmeye başladığım sıralarda benim de kafamı kurcalayan bir mesele olan private metodların testleri, aslında var olan bir sınıfın test edilmesi sırasında kafa karışıklığına yol açıyor. Yani var olan bir sınıfı test ederken, sınıf üyelerinden private erişim belirleyicisine sahip olan üyelerin de test edilmesi gerektiği, kafalarda bir soru işareti yaratabilir. Var olan bir sınıfın testinden kastım, daha önceden geliştirilmiş ve her hangi bir test sürecinden geçmemiş bir sistemdir.

Sonuç

TDD yaklaşımının doğru bir şekilde uygulanması, yani test öncelikli geliştirmenin doğru bir şekilde işletilmesi, private metodların test edilmesine gerek olmadığını ortaya koymaktadır.

TDD Sizi Yavaşlatmaz

19 Ağu

TDD(Test Driven Development) yaklaşımı için ortaya atılan eleştirilerden biri kod geliştirmeyi yavaşlattığı yönündedir.  TDD yaklaşımı, yöntem olarak şelale(waterfal) tarzı yaklaşımdan çok farklıdır. Dolayısıyla şelale tarzı geliştirmeyi bırakmak demek eski alışkanlıklardan vazgeçmek demektir. Ben TDD yaklaşımını ilk uygulamaya başladığımda, kendimi sanki sağ ayakla futbol oynarken sol ayakla oynamaya alıştıran oyuncu gibi hissetim. Çünkü alışkanlığımın tersi bir durum söz konusuydu. Önce kodu yazıp sonra test etmeye alışmışken, önce testin yazılıp sonra kodun üretildiği bir ortamda buldum kendimi.

Eski yöntemde yazdığım kodu test etmek için kullanıcı arayüzü (form, console) hazırlamam gerekirdi. Bu da hayli bir zaman kaybı demekti. Test edilecek sınıfa ait üyeleri test etmek için kullanıcı arayüz hazırlamak zahmetli ve uzun süren bir işlemdir. Test arayüzünü hazırladıktan sonra, ilgili forma kritik test parametrelerini elle tekrar tekrar girip denemek gerekir. Örneğin matematiksel bir fonksiyonu hesaplayan bir metodu test etmek için önce parametrenin sıfırdan küçük, sonra sıfır, sonra sıfırdan büyük olması durumunu sürekli test etmek gerekebilir. Metodun özellikleri arttıkça test sayısı da artar. Arada bir hata alırız ve hatayı düzelttikten sonra testleri tekrar yapmamız gerekir. Test senaryoları arttıkça, elle yapılan işlem sayısı da doğru orantılı olarak artar.

Testlerin elle yapılmasının gereksiz yere zaman harcadığını fark eden yazılımcılar, test sürecinin otomatik işletilmesi gerektiğine karar vermiştir. Tek bir tuşa basarak yazılımın bütün testlerini çalıştırıp kısa bir süre içinde geliştiriciye sonucu veren araçlar geliştirilmiştir. Bu araçlar sayesinde testler hızlı bir şekilde yapılmaktadır.

TDD yaklaşımı testlerin otomatik bir şekilde çalıştırılması anlamına gelmez. Çalışan koddan önce testin yazılması anlamına gelir. Test öncelikli(Test First) yaklaşım olarak da adlandırılır. TDD yaklaşımında kodu yazan kişi, kodunu kullanıcı gözü ile görerek geliştirmeye çalışır. Bu yazdığım API veya Framework’ün kullanıcısı olsam nasıl bir sınıf ve metod yazardım diye düşündürür geliştiriciyi. Bu geliştiriciyi yavaşlatmaz. Kodlama yapan kişinin koduna olan güvenini arttırır. Kişi geliştirdiği koda hükmetmeyi öğrenir. Testler başarıyla gerçekleştiğinde kişi güvenilir bir kod ürettiğini bilir.

TDD yaklaşımında uzmanlar hızdan ziyade kaliteli ürün geliştirmenin önemli olduğuna vurgu yapmaktadır. Yani müşteri sizin hangi yöntemlerle geliştirme yaptığınıza değil ortada düzgün çalışan bir uygulamanızın olup olmadığına bakar. Puanınızı buna göre alırsınız. Kötü uygulamalar demek hata oranı yüksek, kullanımı zor ve zaman kaybettiren uygulamalar demektir. Kötü uygulamaların üzerine yeni özelliklerin eklenmesi veya mevcut özelliklerinin değiştirilmesi zordur. Test edilmeden hızlı bir şekilde geliştirip teslim edilen uygulamaların bakımı ve ilerletilmesi sonraki aşamalarda zaman kaybettirici olacaktır. Değişimin zamanında yapılamaması da müşteri memnuniyetini önemli ölçüde azaltacaktır. Hiçbir müşteri binlerce satır boş koda para harcamak istemez. Binlerce satır kod yazmış olmak kişiyi iyi bir geliştirici yapmaz. (Ancak bazı kariyer ilanlarında aranan programcı kriterleri arasında “10000 bin satır kod yazmış olmak” şeklinde komik maddelere rastlarız)

TDD ile geliştirme yaparken çalıştırdığınız testlerin sonucunu almak çok uzun sürüyorsa bu durum, kodunuzu direkt olarak bir veritabanına veya bir dosya sistemine veya bir ağa bağımlı olmasından kaynaklanıyordur. Testlerin hızlı çalışması açısından kodların bu tür ortamlardan izole edilmesine dikkat edilmelidir. Test ortamında bu şekilde hız kazanmak mümkündür. Gerçek veritabanı ile dakikalarca sürecek testleri izole edilmiş ortamlarda saniyeler içinde gerçekleştirmek mümkündür.

TDD yaklaşımı genel olarak uygulamanın geliştirme sırasında ve ömrü boyunca devamlılığının sağlanabilmesi açısından size hız katar. Bir  çok firmanın sonraki versiyonlarını çıkaramadığı için çöpe giden uygulamaları vardır. Bir kurumda çalışan bir tanıdığımın anısıyla sözümü bitirmek istiyorum. Kurumuna yazılım yapan firmadan, mevcut yazılıma yeni bir özellik eklemesini istemiş. Firmanın verdiği cevap ise şu olmuş:  “Sen şimdi bir binanın aradaki bir katını kır ve araya bir kat ekle diyorsun, bu çok zor”.

Kitap – The Art of Unit Testing

24 Mar

Kitap tanıtım bölümü kategorisine eklediğim bu yazı “The Art of Unit Testing” adlı kitap üzerine olacaktır. Roy Osherove tarafından yazılmış olan bu kitap Manning yayıncılık tarafından piyasaya sürülmüştür. Kitabı amazon.com üzerinden temin ettim. Kargo maliyetinden kaçınmadığımdan kitap 4 günde elime ulaştı. Resimde de görüldüğü üzere artık elimde.

Amazon Kargo Paketi
Amazon Kargo Paketi

Hemen paketi açıp merakımı gidermek istedim. İçeriği, dış kapağı, faturası… her şeyini merak ediyordum.

Kitap
Kitap

Kitabı bir hafta gibi bir sürede okudum. Bende oluşturduğu izlenim, Unit Test konusunda bilgisi olan geliştiricilerin okuması gereken bir kitap olduğu şeklindeydi. Test Driven Development konusunda hiç bilgisi olmayan bir geliştiriciye çok faydalı olacağını söyleyemem. Çünkü sıfırdan Tets Driven tekniğini anlatan bir içeriğe sahip değil. Ancak unit testleri yazarken dikkat edilmesi gereken kuralları güzel bir şekilde anlatıyor. Diğer yandan unit test yazarken gerekli olan ve kullanılması framework’lerden bahsetmektedir. Unit test yazma sanatını anlatan bir çeriğe sahip. Kitaptaki örnek uygulamalar .Net platformunda C# programlama dilinde yazılmıştır. Sade ve anlaşılır bir dille kalema alınmıştır.

Test Driven Development ile geliştirme yapanların baş ucunda bulunması gereken kitaplardan biri diyebilirim.

Kitabın amazon.com linkine buradan ulaşabilirsiniz.

Renk Tabanlı Unit Test Süreci ve Örnek Uygulama

25 Oca

Renklerle ilgili işlemler yapmak, component’lerin renk tabanlı özelliklerini değiştirmek, yazılım geliştirme sürecinde uyguladığımız basit operasyonlardır. Bu kez reklerle ilgili işlemlerin unit test mantığı kullanılarak nasıl gerçekleştirilebileceği incelemeye çalışacağız. Aslında yapacağımız işlem basit olarak bir ana renge ait değişik renk tonlarının oluşturulması şeklinde ilerleyecek. Örneğin “kırmızı” renge ait “N” adet renk tonunu unit test ile oluşturmaya çalışacağız. Daha sonra oluşturulan bu renk tonlarını bir WPF uygulaması içerisinde uygulayacağız. Senaryomuzu basitçe sunduktan sonra işleyişe geçebiliriz. Ortaya çıkan ürün aşağıdaki gibi olacaktır.

colorUnitTest2

Sürecimiz önce testlerin yazılıp daha sonra geçen testlerden kod üretimi şeklinde gelişmektedir. Bunun için öncelikle Visual Studio üzerinde “ColorManager” isimli bir proje başlatarak ilerleyelim.

colorUnitTest1

Devamında “ColorManager.Tests” adında bir proje daha ekleyerek test sürecinin işletileceği bir proje başlatıyoruz.

Bu uygulama için kullanılan Unit Test aracı, Nunit test aracıdır. Nuget Package Manager üzerinden eklenebilen bir referanstır.

İlk testlerimizi aşağıdaki geibi geliştirmeye başlayabiliriz.

[Test]
public void Create_WithClassSize1_ReturnsOneColorInList()
{
      var inputColor = Colors.Red;
      var inputSize = 1;

      ColorToneCreator creator = new ColorToneCreator();

      var result = creator.Create(inputColor, inputSize);

      Assert.AreEqual(1, result.Count);
}

İlk testimizde inputSize olarak yani kaç çeşit renk tonu oluşturulacağını 1 olarak belirleyip, bize dönen listede 1 adet renk tonu oluştuğunu idda ediyoruz.

[Test]
public void Create_WithClassSize1_ReturnsSameColorInList()
{
    var inputColor = Colors.Red;
    var inputSize = 1;

    ColorToneCreator creator = new ColorToneCreator();

    var result = creator.Create(inputColor, inputSize);

    Color color = result[0];

    Assert.AreEqual(255, color.R);
    Assert.AreEqual(0, color.G);
    Assert.AreEqual(0, color.B);

}

İkinci testimizde ise yine 1 çeşit renk tonuna karşılık oluşan rengin RGB değerlerinin ne olacağını idda ediyoruz. Kırmızı rengi gönderdiğimiz için R=255, G=0, B=0 olarak bize geri dönecektir.

[Test]
public void Create_WithClassSize2_ReturnsColorsInList()
{
     var inputColor = Colors.Red;
     var inputSize = 2;

     ColorToneCreator creator = new ColorToneCreator();

     var result = creator.Create(inputColor, inputSize);

     Color color = result[0];

     Assert.AreEqual(255, color.R);
     Assert.AreEqual(0, color.G);
     Assert.AreEqual(0, color.B);

     Color color2 = result[1];

     Assert.AreEqual(255, color2.R);
     Assert.AreEqual(127, color2.G);
     Assert.AreEqual(127, color2.B);
}

Üçüncü testimizde ise kırmızı renge ait iki farklı ton seçeneğini test ediyoruz. Ortaya çıkan iki renkten birincisi için RGB değerleri R=255, G=0, B=0 şeklinde iken ikincisi için R=255, G=127, B=127 şeklinde olacaktır. En yüksek değer 255 olduğundan eşit dağılım olması açısından 255 değeri renk tonu sayısına bölünerek değerler hesaplanmaktadır.

Buraya kadar gelişen test sürecinden üretilen kod ise şu şeklide olacaktır.

public class ColorToneCreator
{
     public List<Color> Create(Color inputColor, int inputSize)
     {
          int rgbFactor = 0;
          int incFactor = 255 / inputSize;

          List<Color> tones = new List<Color>();

          for (int i = 0; i < inputSize; i++)
          {
             byte r = (byte)(inputColor.R + rgbFactor > 255 ? 255 : inputColor.R + rgbFactor);
             byte g = (byte)(inputColor.G + rgbFactor > 255 ? 255 : inputColor.G + rgbFactor);
             byte b = (byte)(inputColor.B + rgbFactor > 255 ? 255 : inputColor.B + rgbFactor);

             tones.Add(Color.FromArgb(255, r, g, b));
             rgbFactor += incFactor;
          }

          return tones;
     }

}

Test sürecinden gelişen üretim kodu bu şeklide oluştuğuna göre artık geriye sadece bu kodu bir uygulama içerisinde kullanmak kallıyor.

Bu kodun kullanılacağı uygulamayı ise WPF uygulaması olarak seçiyoruz. Solution penceremize ColorManagerGUI adında yeni bir WPF projesi ekleyerek devam edebiliriz.

colorUnitTest3

Yeni solution penceresi yukarıdaki şeklinde olacaktır. WPF uygulaması MVVM deseni ile geliştirilmiştir. MainWindow.xaml view penceresinin DataContext’i için MainWindowModel şeklinde bir model sınıfı oluşturulmuştur. Bu sayede kod tarafı ile xaml tarafı birbirinden ayrılmış oldu.

Görüntü katmanında gelişen olaylar, form tasarımı ve bir butona tıklayarak parametrelerin, ColorManager tipine gönderilmesi şeklinde gelişmektedir. Aynı şekilde dönen rek tonları da formda bir ListBox içerisine yerleştirilmektedir.

Uygulamanın kaynak kodlarını ekte sunulmaktadır. Bu yüzden görüntü katmanını uzun uzun anlatmaya gerek duymadım. Zaten burada asıl vurgulanmak istenen, renk tabanlı bir uygulamanın test güdümlü olarak nasıl geliştirildiğidir.

Anafikir:

Bu örnek uygulamada renk tabanlı test güdümlü bir süreç işletilmiştir. Bu yöntemden yola çıkılarak görüntü işleme uygulamaları da test güdümlü olarak gelişitirilebilir. Bellek üzerine döşenmiş bir Bitmap nesnesi üzerinden de RGB tabanlı olarak test güdümlü geliştirmeler yapmak mümkün hale gelmektedir.

Örnek Uygulama:

Kodlara buradan ulaşabilrisiniz.

Testin Gücü

2 Oca

Bu yazıda, Test Driven Development (TDD) ile proje geliştirmenin faydalarından bahsetmeye çalışacağım.

Aşağıdaki resimde bir web projesine ait test sonuçlarını görmekteyiz. Bu test sonuçlarına göre 310 adet test başarılı bir şeklide sonuca ulaşmış(passed) durumda. Testlerin toplam süresi ise sadece 9 saniye.

TestExplorer

Hazırladığım bu proje bir Asp.Net MVC projesidir ve tamamen test edilmeye uygun ve gelişime açık bir şekilde yazılmıştır. Yani  Open Closed prensibine uyulmuştur.

Bu şeklide proje hazırlamanın bize ne gibi faydası olabilir?

Projemizi hiç çalıştırmadan ve web arayüzü oluşturmadan, proje iskeletinin nasıl çalıştığını görebilmekteyiz. Örneğin elimizde hiç web formu bile yokken bir ürün ekleme sınıfının POST ile gelen ürünleri veritabanına ekleyip ekleyemediğini anlayabilmekteyiz. Ekleme, silme güncelleme işlemlerini yapan controller sınıflarını ve action metodlarını, view sayfalarına ihtiyaç duymadan test edebilmekteyiz. Bu sayede iş katmanını tasarım katmanından rahat bir şekilde ayırabilmekteyiz.

Bir diğer önemli özellik ise mocking diye adlandırılan taklit edilmiş nesnelerle çalışabilmektir. Gerçek verilerin veritabanından alınıp test edilmesi biraz uzun bir süreç olabilir. Veritabanınız uzakta olabilir. Ya da test makinesinden erişime kapalı olabilir. Bu gibi durumlarda, veritabanı tablolarını, kendi oluşturduğumuz nesnelerle temsil ederek çalışmak zorunda kalırız. Kendi hazırladığımız nesneleri, veritabanından geliyormuş gibi controller sınıflarına gönderebiliriz. Bu sayede çok hızlı bir sonuç alabiliriz. Test sırasında yüzlerce metodun veritabanı bağlantısını açıp, veri alıp sonra bağlantı kapattığını düşünecek olursak, test süresinin dakikalar alabilieceğini öngörebiliriz. Oysa yukarıdaki test sonucunda taklit (mock) nesneler kullanarak test sonucunun saniyelere indiğini görebilmekteyiz.

CodeCoverage2

TDD yaklaşımı sayesinde hiç teste girmemiş kodumuz olup olmadığını görebilmekteyiz. Hatta bir metodun içerisindeki bir sınamanın bile testten geçip geçmediğini anlayabilmekteyiz. Yukarıdaki resimde Controller sınıflarına ait kod kapsam(code coerage) bilgileri yer almaktadır. Amaç %100 kod kapsamını yakalamaktır. Eğer yakalayamıyorsak, kodlarımızda ya teste uymayan bir mimari vardır ya da testten geçirmeyi unuttuğumuz testler vardır. Yukarıdaki tabloda Not Covered (%Blocks) sütununun sıfırlanırken, Covered(%Blocks) sütunun 100’e çıkarıldığını görüyoruz. Hedefe tam anlamıyla ulaşmış bulunuyoruz.

Umarım TDD adına faydalı bir yazı olmuştur. Bir sonraki yazıda görüşmek dileğiyle.

Math Operations (Matematiksel) Kata .Net

19 Kas

Matematiksel işlemler katası

Bu katanın amacı, değişkenleri ve sabitleri belli olan matematiksel formülleri çözebilen bir uygulama geliştirmek.

Örnekler / Examples
————————————————-

1 + 1 => constant + constant
x + y => variable + variable
x + y -1 => variable + variable + constant
(x+y) / 2 =>(variable + variable) / constant
(x*y)-(x/3)=>(variable + variable) – (variable/3)

Microsoft .Net ortamında geliştirilmiş ve Test Driven Development kuralları uygulanmış olan bir kod katasıdır.

Kaynak kodlara github hesabımdan ulaşabilirsiniz.

Not: Bu katada geliştirilen Math Expression örneği, “The C# Programming Language” kitabındaki bir bölümden esinlenerek yapılmıştır.

Tekrar görüşmek dileğiyle.

FizzBuzz Kata NCrunch ve NUnit tools

11 Kas

FizzBuzz Kata

FizzBuzz uygulaması, girilen parametrelerden

3 ile bölünebilen sayılar için sonuç Fizz
5 ile bölünebilen sayılar için sonuç Buzz
3 ve 5 ile bölünebilen sayılar için sonuç FizzBuzz
Ne 3 ile ne de 5 ile bölünebilen sayılar için sayının kendisini veren bir birim test pratiğidir.

Unit Test Assert List

1- Result_ForDivisibleByThree_IsFizz
2- Result_ForDivisibleByFive_IsBuzz
3- Result_ForDivisibleByBothThreeAndFive_IsFizzBuzz
4- Result_ForDivisibleNeitherThreeNorFive

Yukarıda birim testlerin listesi çıkarılmıştır ve bu listeye göre testler icra edilmektedir.

NOT: Makinemdeki donanım (işlemci) yetersizliğinden dolayı hem görüntü kaydı hemde Visual Studio’nun çalışması sırasında NCrunch aracı eş zamanlı derlemelerde biraz yavaş kaldı. Çünkü video kaydı başlar başlamaz işlemci %100’lere dayandı.

Tekrar görüşmek dileğiyle.

Visual Studio code coverage özelliğini açmak

12 Tem

Visual Studio 2010 üzerinde geliştirdiğimiz Test Driven uygulamalrın ne kadarının test kapsamında olduğunu anlamak için code coverage aracından faydalanırız. Tabi bu özellik Visual Studio default test aracıyla çalışırken geçerli. Piyasadaki diğer test araçlarını kullanıyorsanız onlara göre ayar yapmalısınız.

Code coverage özelliğini açmak için şu adımları izlemeliyiz:

  1. Solutution Explorer penceresindeki [Local].testsettings dosyasına çift tıklayın.
  2. Açılan “Test Settings” dialog penceresinde, “Data and Diagnostics”  menüsünü seçin.
  3. Açılan listede, “Code Coverage” [Resim 1] seçerek ‘”Configure” butonuna tıklayın.
  4. “Code Coverage Detail” [Resim2] penceresinden kod kapsamını merak ettiğiniz assembly yi seçin.
  5. Testinizi çalıştırın ve “Test Tools” toolbar içerisindeki “Code Coverage Results” seçeneğinden sonucu inceleyin.
Resim-1
Resim-2